पिंजट म्हातारा...

मृत्यू अटळच असावा

रस्त्यावरच्या फुटलेल्या दगडावर

तोल आत्ता जाईल की नंतर

या भीतीत बसलेला पिंजट म्हातारा स्वत:शीच म्हणाला...

नाहीतरी हल्ली जिवंत रहाण्याचीच भीती वाटते

गडबड, गोंगाट चर्चा पुचाट

सडलेले मेंदू उंची कापडात लपेटून

फिरतात हल्ली गल्लीबोळात

कुजलेल्या नजरा ओंगळवाण्या होऊन

उगाच बघतात त्यांच्याकडे..

कुस्करलेलं शरीर सडक्या जखमा घेऊन

आंधळ्याच्या दारात बसलंय

सावकारानं ओरबाडलेले श्वास

गावाबाहेरच्या माळावर लटकतायत

दमडीसाठी चामडी सोलून काढायला

शिवशिवतायत लाखो हात

भुकेनं गोठलेले निष्पाप जीव

हाडांना कातडं चिकटेपर्यंत जगतायत..जगवले जातायत

पांढरे झालेले केस उगाचच आशेवर बसलेत

बर्फासारख्या गोठलेल्या रक्ताच्या सळसळण्याच्या

पण मुर्दाडलेल्या चरबीमधलं ते रक्त निपचित वाहतंय

नाल्यातल्या घाण पाण्यासारखं

मेलेल्या लाखो जिवांना घेऊन..त्यांची पुढारकी करत

खरंच...मृत्यू अटळच असावा

रस्त्यावरच्या फुटलेल्या दगडावर

तोल आत्ता जाईल की नंतर

या भीतीत बसलेला पिंजट म्हातारा स्वत:शीच म्हणाला...

नाहीतरी हल्ली जिवंत रहाण्याचीच भीती वाटते...